Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

Mijn zes dagen op het Imagine filmfestival zijn alweer voor meer dan de helft afgelopen. Na deze dag heb ik tot mijn verdriet nog maar vijf kaartjes over en zal ik langzaam aan ook weer eens aan mijn studie moeten gaan denken. Ik merk ook dat het vitaminegebrek wegens slecht eten en veel bier de kop op begint te steken: ik heb pijn in mijn keel, pijn in mijn hoofd en ben na drie films toch al vrij afgetakeld. Het leven van een festival-bezoeker is best zwaar. Toch wil ik jullie graag weer vertellen over de drie films die ik gisteren zag.

Ik begon met de remake van George A. Romero’s The Crazies, ditmaal geregisseerd door Breck Eisner. Ik heb het origineel niet gezien en ik kan beide films niet vergelijken, maar ik vond deze remake best goed te doen. Natuurlijk is het een dertien-in-het-dozijn, hollywood-formule film, maar als tussendoortje op een horrorfestival is dit goed te doen. Het verhaal is best goed, de kills zijn redelijk leuk en het einde was ook eh, leuk. U merkt het, ik begin door mijn stof heen te raken. Gewoon een bijzonder degelijke en vermakelijke horrorfilm dus.

De tweede film in het rijtje was het Singapoorse/Indonesische Macabre. Ik had hier dan ook gelijk de zoveelste Aziatische Ringu-kloon verwacht, maar was aangenaam verrast door het feit dat dit een heuse splatter-film bleek te zijn. Het verhaal gaat over een aantal jonge dames en heren die samen door een liftster worden overgehaald om bij haar te blijven eten. Haar familie blijkt echter nogal doorgedraaid te zijn en al gauw vliegen de ledematen in het rond. Op sommige punten was de film helaas echt te belachelijk voor woorden (lachwekkend slecht) maar de kettingzaag-scene aan het einde maakt voor mij persoonlijk veel goed. Voor de liefhebbers is het het zeker waard om deze eens te bekijken.

Op naar de derde film. Yume no Shima (Island of Dreams) zou een zwart-wit film moeten zijn met veel knipogen naar de Japanse cinema van de jaren ’60. Nou ben ik ook hier niet bijzonder bekend mee, maar ik ken er genoeg om te zeggen dat Island of Dreams de sfeer goed te pakken heeft gekregen. Het eerste half uur vond ik ronduit saai, maar daarna kwam ik beter in de film en begon het genieten. Regisseur Tetsuichirô Tsuta weet een vervreemdende sfeer neer te zetten waar ik erg door was geraakt. De film is zielig, absurd, over-the-top en ingetogen, allemaal tegelijk. Mocht je echter niet tegen zwart-wit films of films het extreem laag budget kunnen, dan kan je misschien beter niet naar deze film gaan. Of natuurlijk gewoon leren om ervan te genieten.

Tussentand:

1. Fantastic Mr. Fox (Anderson): 8.5
2. Black Dynamite (Sanders): 7.5
3. Dark and Stormy Night (Blamire): 7.5
4. Island of Dreams (Tsuta): 7.0
5. Transmission (Vranik): 6.5
6. The Crazies (Eisner): 6.5
7. Mermaid (Melikyan): 6.0
8. Macabre (Stamboel & Tjahjanto): 5.0
9. Salvage (Gough): 5.0
10. Rampage (Uwe Boll): 2.5

Over de auteur

avatar