Jeugdtrauma

De meningen over kinderen in horrorfilms zijn verdeeld. De een vindt ze schattig en lief, de ander wilt ze zo snel mogelijk dood zien gaan. Maar hoe zit het eigenlijk met de kinderen zelf, die in een griezelfilm meespelen. Wat is hun idee hierover? En wat zijn de gevolgen voor hun?

In de jaren Zeventig was er opspraak toen in The Exorcist de destijds elfjarige Linda Blair door de duivel bezeten werdt en de raarste dingen deed, waaronder het masturberen met een kruisbeeld en het 360 graden draaien van haar hoofd. Ze joeg vele filmkijkers de stuipen op het lijf, en kreeg een Oscarnominatie voor de rol, maar de verhalen gaan de ronde dat ze getraumatiseerd raakte van de opnames, en dat ze na dertig jaar er nog niet overheen is gekomen.
Nog een voorbeeld: Miko Hughes, het tweejarige jongetje uit Pet Sematary die uit de dood opstond en vervolgens met een scalpel de achillesspees van zijn buurman doorsnee, om hem vervolgens – net als zijn moeder – te vermoorden. Hughes speelde een aantal jaren later ook in New Nightmare, waarin een ietswat anders uitziende Freddy Krueger hem in zijn dromen achterna joeg. In tegenstelling tot in Pet Sematary veranderde hij niet in een levende dode, maar kreeg toch gruwelijke dingen te zien. Geheel toevallig keek zijn personage in die film naar het eerste deel uit de Nightmare on Elmstreet serie, waarop een dokter meedeelde dat kinderen niet naar zulke films moeten kijken omdat het psychische schade opbrengt. Wat er met Hughes is gebeurd is niet bekend, na New Nightmare speelde hij in nog een paar films, om uiteindelijk een vergeten kindacteur te worden zoals die jongen uit Home Alone.
Zelfs in het afgelopen jaar kwamen er nog films uit met jeugdigen: Emily Browning speelde in zowel Ghost Ship als in Darkness Falls, en in die eerste speelde ze een spook die zag hoe de passagiers van een cruiseschip doormidden werden gesneden. Laten we dan ook niet The Ring vergeten, waarin Daveigh Chase het probleemkind Samara Morgan speelde die beelden in hoofden/videobanden brandt en uit televisietoestellen kruipt. Ze kreeg er onlangs wel een MTV Movie award voor, maar of ze later met goede herrineringen hierop zal terugkijken is maar de vraag.
Vele jonge acteurs worden al gemotiveerd – of gedwongen – door hun ouders om in films mee te spelen. Dat ze dan ook nog meedoen in het horrorgenre is misschien iets teveel gevraagt van ze. Natuurlijk reageert elk kind anders op zo’n ervaring, maar de meeste horrorfilms zijn niet gemaakt voor kinderen, laat staan dat het acteren erin goed kan zijn. Het is dan niet teveel gevraagt om in ieder geval rekening met ze te houden, en om desnoods geen kinderen voor te laten komen in griezelfilms. Dat is dan in ieder geval iets waar de koterhaters blij mee kunnen zijn.