Uit den ouden doosch

09-08-1989 ?Hij houdt voor de eerste keer zijn rammelaar vast, beweegt er mee, probeert het in z?n mond te stoppen en kijkt aandachtig naar de kleuren?

30-11-1990 ?Voor het eerst is hij zelf naar boven geklommen, de trap op, waarna hij vol trots zijn slaapkamerdeur en licht openmaakte.?

Het is al enkele weken geleden dat ik een vijftiental kaarsjes heb uitgelazen ter gelegenheid van m?n verjaardag, een stap verder naar volwassenheid, terwijl ik wanhopig probeerde te vluchten van de hordes onsmakkelijke zoenen van plakkerige tantes, de aaien over m?n bol door toegewijde opa?s en de talloze felicitaties van mensen die ik al jaren niet heb gezien. Maar naast de berg wansmakende taferelen komen bij zo?n dag als deze ook sentimentele gevoelens bovendrijven. Herinneringen die je weer aan vroeger doen denken toen ondergetekende nog in z?n eigen poep zat te graaien. Ik ben door de jaren heen enorm veranderd, niet slechts fysiek maar ook geestelijk, iets dat een fotoalbum en groeiboekje je weer eens nadrukkelijk op de neus drukken.
Het beeld van een kleine tovenaar die op z?n driewieler door de straat fietste en de smaak van een lego blokje ondervindt spreken tot de verbeelding en hoewel het al jaren geleden is kan ik de smaak nog proeven. Zo zijn er nog tientallen voorbeelden die ik bij me zal dragen tot ik eenzaam en gebitloos in een oud, vies bejaardehuis de verpleegster onderkwijl. M?n eerste tandje, de eerste maal fietsen zonder zijwieltjes, die eerste keer m?n behoefte doen op het potje, de eerste dag op de peuterspeelzaal en het behalen van m?n zwemdiploma. Zucht, dat waren nog eens tijden. Ik voel me bijna een ouwe zak. Al deze momenten behoren echter tot het verleden en bestaan slechts uit een vage herinnering, een stel foto?s en wat aantekeningen. De huidige tovenaar is geheel veranderd. Alleen het stoppen van onze weerloze kat in de wasmachine onder een brede, sadistische lach getuigd nog van m?n hedendaagse vriendelijkheid en passie voor dieren.

Jaren, enkele snorharen en stapels DVD?s later denkt deze kersverse columnist terug aan z?n magische peutertijd waar vrijwel niks meer van over is. Wat de tand des tijds echter wel heeft doorstaan is m?n grote fascinatie voor film en televisie waar ik uren aan heb gespendeerd. Het waren de perikelen van Sesamstraat, de belevenissen van Plons de Kikker en Musti, het gezellige duo Samson & Gert, de onvergetelijke avonturen van Bassie & Adriaan en het leerzame Tik Tak dat me aan de buis gekluisterd hielden, terwijl vandaag de dag gepenetreerde oogballen, gespleete schedels, doorboorde magen, ijzersterke spanning, orgies van zinloos geweld, slenterende zombies en hongerige kannibalen de hoofdmoot van m?n kijkgedrag vormen, tot ergenis van het ouderlijk gezag. Ja, m?n onschuldige kinderziel is naar de Fillistijnen dankzij het tuig hier ( namens mijn ouders ?bedankt?) en ik spendeer m?n tijd nutteloos door rond te hangen op plekken als deze. Ja, voor mij is het rechte pad al onbereikbaar geworden maar geen greintje spijt van mijn kant. Nee, ik ben ervan overtuigd dat ik over tien, wellicht getrouwd en onder het genot van een huisje, boompje, beesje, met even veel sentiment, nostalgie en tedere gevoelens kan terug blikken op een tijd als deze, op dezelfde traantrekkende wijze als ik hier zojuist heb beschreven..