Barrens, The

Richard Vineyard (Stephen Moyer) neemt zijn vrouw Cynthia (Mia Kirshner) en kinderen Danny (Peter DaCunha) en Sadie (Allie MacDonald) mee voor een weekendje kamperen in de New Jersey Pine Barrens. Door een aantal gebeurtenissen en verhalen raakt Richard ervan overtuigd dat de Jersey Devil achter hen aan zit.
Langzaam maar zeker begint hij zijn grip op de realiteit te verliezen, maar is de Jersey Devil enkel zijn hersenspinsel?

Ik vind Darren Lynn Bousman een typische regisseur. Nadat hij met maar liefst drie films zijn stempel op de Saw franchise drukte werd hij best bekend onder de horrorliefhebbers. Ik heb tot op heden al zijn films gezien en ik moet zeggen dat ik ze op Repo! The Genetic Opera (niet mijn ding) na allemaal best vermakelijk vind.
Hij maakt alleen zo af en toe wat rare beslissingen, waardoor zijn films, die best veel potentie lijken te hebben, niet echt tot hun recht lijken te komen.

Voor deze film heeft de regisseur gekozen om de legende van de Jersey Devil als uitgangspunt te nemen. Bijna de hele film heeft echter weinig te maken met dit mythische beest.
De film richt zich vooral op Richard en de ontwikkeling die hij doormaakt in deze film. Richard blijkt namelijk ziek te zijn, waardoor hij aan het hallucineren raakt.
Stephen Moyer had de eer om deze rol neer te zetten en ik moet zeggen dat hij het best goed heeft gedaan. Zijn verwilderde blik en rare hersenspinsels komen overtuigend over. Hierdoor word je als kijker meegesleurd in zijn hoofd.

De locatie is verder fantastisch. Vooral wanneer het gezin zich af gaat zonderen van de camping heb je echt het gevoel dat ze zich in een geïsoleerd gebied bevinden. Het dicht beboste gebied zorgt voor een bijna claustrofobische sfeer. Een sterk gekozen locatie voor een film als deze.

Helaas zijn ook wat minder goede punten aan deze film. Zo word de film gedragen door Moyer, omdat de rest van de cast niet al te best is. Mia Kirshner speelde de vrouw niet bepaald overtuigend en de rest van de personages waren allemaal erg stereotype. Gelukkig kwam Moyer dan ook het meeste in beeld en aan het woord, want van de rest van de cast moeten we het met deze film niet hebben.

Daarnaast waren de creaturen te overduidelijk nep en daarmee dus helemaal niet overtuigend. Het zag er wel beter uit als wat we in 11-11-11 te zien kregen, maar het was nog verre van overtuigend.
Jammer, want zulke dingen halen de kwaliteit van het werk gewoon naar beneden.

The Barrens is weer een typische Bousman film. De mensen die zijn voorgaande werken ook vermakelijk vonden zullen hiermee ook weer uit de voeten kunnen. Een film met een aantal positieve en negatieve punten, waardoor er een soort evenwicht lijkt te zijn en een cijfer geven moeilijk is. Ik moet toch zeggen dat ik het grootste gedeelte van de film wel vermakelijk vond en daarom toch nog op een voldoende uitkom voor deze film. Het is alleen wel met de hakken over de sloot.