Blair Witch Project, The

The Blair Witch Project wordt al jarenlang geroemd als één van de engste films ooit. En zoals eerder bij found footage film Cannibal Holocaust gebeurde, werd ook bij The Blair Witch Project gesuggereerd dat het waargebeurd is. Bij Cannibal Holocaust moesten de acteurs zelfs een jaar uit de publiciteit blijven om het idee dat ze echt vermoord zijn realistischer te maken en ook in Blair Witch Project werd wederom getwijfeld of de acteurs nog in leven waren.
De drie hoofdrolspelers werden op filmsite IMDB zelfs een tijdje als overleden en/of vermist aangegeven.

Drie filmstudenten reizen naar het Black Hills bos om een documentaire te maken over de legendarisch Blair-heks. Na een tijd te hebben rondgelopen raken Heather, Josh en Mike verdwaald, onderkoeld en opgejaagd. Uiteindelijk wordt er nooit meer iets van ze vernomen. Tot een jaar later hun filmmateriaal wordt gevonden…

De film is erg low-budget en daardoor lijkt het echt alsof je een documentaire van 3 jongeren zit te kijken. Ook het zeer behoorlijke en realistische acteerwerk helpt mee aan het gevoel alsof het allemaal echt is.

Op het gebied van spanning en angst, waar het volgens vele in uitblinkt, vond ik het echter enorm tegenvallen. Al gauw valt de nacht en zetten ze hun tent op om te gaan slapen. Midden in de nacht worden ze echter wakker door vreemde geluiden rond hun tent. En zo gaat dat elke godganse nacht door.
In potentie had het best spannend kunnen zijn maar door het zeer onduidelijke camerawerk was er geen touw aan vast te knopen. Vaak is het beeld enorm donker of gewoon pikzwart en hoor je op de achtergrond slechts wat vreemde geluiden. Dit werkt misschien voor sommige mensen maar in ieder geval niet voor mij.

Ook ligt er na vrijwel elke nacht ‘s ochtends weer een presentje van ”het kwaad” op ze te wachten. De ene keer zijn dat een aantal stapeltjes met stenen en de andere keer een paar bij elkaar geknoopte takjes. Voor een film die jarenlang gehyped is als engste film ooit verwacht ik toch echt wel wat meer.

Ook de o zo geroemde eindscène kon me totaal niet bekoren en vond ik zwakjes. Wat ik tenslotte wel goed gedaan vond was het wanhopige gevoel die je langzamerhand krijgt wanneer de 3 voor de zoveelste keer weer een rondje hebben gelopen en niks vooruit zijn gekomen.