Carsten Stroud – Niceville: De Vermissing

“Niceville – De vermissing” is de opening van een nieuwe cultserie, geschreven door Carsten Stroud.

Dat dit het eerste boek over het typische stadje Niceville is de start zal zijn van meerdere boeken, is goed te merken. Niceville wordt geschetst als een klein, zeer Amerikaans stadje wat wij Europeanen vooral uit films kennen. Gesticht door 4 belangrijke families (de Cottons, de Teagues, de Haggards en de Walkers) waarvan de nazaten en verhalen nog steeds deel uit maken van het dagelijks leven. Het stadje had nog mooier kunnen zijn, als het niet in de schaduw lag van een mysterieuze klif met een nog mysterieuzer kratergat.

Het boek begint met een eenvoudig plattegrondje van Niceville en zijn omgeving. Ik adviseer je om dit eruit te scheuren zodat je het tijdens het lezen erbij kunt houden, zonder terug te bladeren.

Alle personages die in het verhaal voorbij komen, worden uitgebreid beschreven, ongeacht of ze later in dít boek een grote, kleine of geen rol gaan spelen. Daarmee kan het een goede aansluiting zijn voor komende boeken en verhalen, maar maakt wel dat m.n. de eerste hoofdstukken tamelijk taai kunnen zijn. De beschrijvingen komen ook regelmatig voort uit de Amerikaanse historie, wat niet de onze is en dus is aandacht wel vereist.

Dit boek focust vooral op de familie Teague en hun verhouding tot de families Ruelle en Mercer. Tussen hen blijkt eind 19e eeuw het een en ander voorgevallen te zijn, wat nu zijn uitwerking krijgt.

Het begint allemaal met een jongen die opeens verdwijnt en later wordt teruggevonden in een afgesloten crypte, waarna hij in coma raakt. Dan wordt een tijdsprong van een jaar gemaakt en ontrolt zich spannend, intrigerend weekend. Het begin met een bankoverval die eindig in een gewelddadige achtervolging met een bloederig einde. Het verhaal lijkt zich te ontwikkelen als een spannend actieverhaal, maar langzaam maar zeker worden spookachtige elementen toegevoegd waardoor een magisch-realistische sfeer ontstaat en naar het verheffen van een oude schuld wordt toegewerkt.

De verschillende handelingen worden chronologisch maar afwisselend vertelt, vanuit de oogpunten van o.a. rechercheur Nick Kavanaugh en zijn vrouw Kate, de overvallers Danziger en Coker, de derde overvaller Merle Zane, de voormalig FBI-agent en beveiliger Deitz en de monteur Brock. De hoofdstukken wisselen sterk van lengte, maar trekken je wel het verhaal in omdat duidelijk is dat ze zich tegelijkertijd voltrekken.

Aan het eind voel je een versnelling in het verhaal, omdat enkele verhaallijnen bij elkaar komen en er relatief veel actie is, ondanks het feit dat er in één lang hoofdstuk ook veel wordt uitgelegd.
Helaas treden er dan toch enkele schoonheidsfoutjes op, zoals het feit dat een personage zich in een ruimte bevindt waar hij expliciet geen glas, ramen of spiegels wil hebben, terwijl hij wel een TV in zijn kamer heeft.

Het is een spannend verhaal, een mysterieus verhaal, maar toch niet echt een horrorverhaal. Terwijl enkele realistische geweldsscènes expliciet worden gemaakt, zijn de sporadische scènes die de belofte van horror en gore in zich hebben juist erg kort gehouden en aan de fantasie van de lezer overgelaten.

Omdat het boek deel uit moet gaan maken van een cyclus, moet je ook niet verwachten dat alle losse eindjes worden afgehandeld. De hoofdplot wordt nagenoeg bevredigend afgerond, maar diverse subplots zijn nog volop in beweging en wekken de verwachting om verder te groeien in komende delen. Er is een mooie basis neergelegd waarop Stroud kan voortborduren. Op de achterkant wordt de vergelijking met Twin Peaks gemaakt en naar mijn idee is dat terecht.

Als je een standaard horrorverhaal wilt lezen of een boek met een duidelijk afgerond einde, is dit geen boek voor jou. Maar hou je van een mystieke sfeer, beschrijvend proza en ben je niet bang voor onafgeronde verhaallijnen, dan is het mooi om te starten met Niceville – De vermissing.

Uitgeverij: De Boekerij