Demoni

Een aantal mensen worden uitgenodigd om de opening van een nieuwe bioscoop bij te wonen. De film die vertoond word is een horrorfilm over een vervloekt masker dat mensen in demonen veranderd. Wat de bezoekers echter niet weten is dat het masker echt bestaat en dat men al spoedig slachtoffer word van dit demonische virus.

Demoni, ofwel Demons was de film waarmee Lamberto Bava, zoon van Mario Bava, doorbrak bij het grote publiek. Voor deze film werd hij bijgestaan door Dario Argento, die als producer optrad en die een rol voor zijn dochter Fiore Argento wist te regelen.

De film werd in zijn geheel in Berlijn opgenomen, maar Bava deed er duidelijk alles aan om het te doen lijken op een Amerikaanse stad. Hij kon het soms echter niet voorkomen dat het toch zichtbaar was dat het zich niet in de V.S. afspeelde. Zo komt in een scene een politieauto in beeld waar duidelijk Polizei op staat.
Marketingtechnisch gezien is het echter wel te begrijpen. Bava mikte met deze film duidelijk op het Amerikaanse publiek, dus daarom zal hij het waarschijnlijk wel verstandig hebben gevonden om het te doen lijken alsof het zich in de V.S. afspeelt.

De cast is vergelijkbaar met die van veel jaren ’80 films: voornamelijk veel jonge, onbekende acteurs en actrices, die allemaal hun best proberen te doen om hun rol zo goed mogelijk neer te zetten. Het resultaat is over-the-top acteerwerk en dat past prima bij de rest van de film, want Demoni is een lekker over-the-top filmpje.

Als kijker verveel je jezelf geen seconde, want er is genoeg om van te genieten. Zo zijn er door de film heen leuke odes aan het werk van Argento en zijn vader te zien.
Daarnaast zit de film vol met over-the-top gore. De gore effecten zijn erg goed gedaan. Zo goed zelfs dat ik niet verbaasd was geweest als Tom Savini eraan had meegewerkt. De redelijk onbekende make-up artiest Rosario Prestopino was echter verantwoordelijk voor dit werk. Hij keerde later ook nog terug voor de sequel en werkte later nog met Dario Argento samen voor de make-up effecten van zijn Opera (1987).

Daarnaast ben ik ook vol lof over de soundtrack. Claudio Simonetti (Goblin) maakte een sfeervolle soundtrack, die de jaren ’80 sfeer goed weet te accentueren. Zijn soundtrack word afgewisseld door lekkere ’80’s Hard Rock en Heavy Metal van bands als Accept en Saxon. Muziek die uitstekend bij de knotsgekke actie in de film past!

Het “verhaal” is te gek voor woorden, de acteerprestaties zijn over-the-top en de gore is geweldig. Kortom: Demoni is een heerlijke, hersenloze pulpfilm die erg makkelijk wegkijkt. Deze film staat garant voor een lekker avondje jaren ’80 stijl vermaak!