Excision

Geheel blanco en zonder verwachtingspatroon zette ik me aan Excision. Ik zette hem aan als vierde film in een film marathon en keek hem na Klickenhaus zijn Exterminator. In wat voor bui ik me bevond laat zich dus raden. Maar… ik was verrast.

Excision draait om Pauline, een vreemde tiener die ontmaagd wil worden en er de meest vreemde bloederige en erotische fantasieën op na houd. Met haar moeder heeft ze een dramatisch slechte relatie en haar vader is een sukkel die zich de les laat lezen door haar moeder. Haar zus is mooi, favoriet van de klas (en van moeder), maar terminaal ziek en stervende. Pauline is lelijk en het buitenbeentje van de klas. En zo worstelt Pauline zich wat stuurloos door een film zonder al te veel ontwikkelingen, maar die eindigt in een bizarre climax waarbij de aftiteling sneller komt dat verwacht. Het laat de kijker beduusd achter, en zo was het waarschijnlijk ook bedoeld.

Pauline wordt gespeeld door de mooie Annalynne McCord en dat terwijl ze lelijk moet zijn. Iets waar ik eindelijk op tegen ben. Een lelijk personage moet je door een lelijk iemand laten spelen. Maar wonderbaarlijk genoeg lukt het heel aardig om Pauline lelijk te laten zijn met wat ongeschminkte pukkels, vreemd kapsel en duffe kleren. Dit is zeker ook te danken aan de acteer prestatie van McCord, die Pauline behoorlijk weird weet neer te zetten.

Hilarische hoogtepunten zijn de gesprekken tijdens het eten met de egoïstische moeder, ook voortreffelijk neergezet door Traci Lords. Maar niets overtreft de ontmaagdings scene die zowel erotisch als extreem bloederig is. Ik heb al veel gezien maar dit was toch weer eens iets nieuws.

Pure horror is dit niet. Eerder een gitzwarte komedie met bloederige en bizarre momenten. Een vreemde combi van May (Lucky McGee, 2003), Donnie Darko (Richard Kelly, 2001) en de oudere films van Todd Solondz. Liefhebbers van die films moeten dan ook, zonder een te hoog verwachtingspatroon, gaan kijken. Een klassieker gaat dit niet worden, wellicht als hij tien jaar eerder gemaakt was.