Frankenstein’s Army

Het heeft jaren geduurd voordat regisseur Richard Raaphorst zijn eerst lange speelfilm heeft kunnen schieten. Het begon ooit met een promo om geld lost te krijgen voor een project dat Worst Case Scenario genoemd werd. Helaas bleek die naam niet slecht gekozen aagezien die film er nooit is gekomen door allerlei valse beloftes van geldschieters en producenten. Maar Raaphorst bleef volhouden, schreef een nieuw scenario en het resultaat is Frankenstein’s Army…

De film is geschoten in “cinéma vérité” stijl, oftewel documentaire stijl. Het betreft namelijk ‘gevonden’ beeldmateriaal dat door de Russische soldaat Sergei is geschoten in opdracht van het Russchische leger die een propaganda film wil maken van Russische troepen die Duitsland binnenvallen ten tijden van de Tweede Wereldoorlog. De groep soldaten die wordt gevolgd komt op hun tocht enkele vreemd uitziende lijken tegen. Uiteindelijk komt men in een dorp allerlei vreemde wezens tegen die bestaan uit menselijke en machinale onderdelen… (deze worden door crew en cast overigens ‘Zombots’ genoemd). Een directe afstammeling van Dr. Frankenstein blijkt hiervoor verantwoordelijk.

Helaas komt Frankenstein’s Army vrij traag op gang en kabbelt vervolgens rustig voort met hier en daar een paar aanwijzingen van de horror die de soldaten later zullen meemaken. Zodra men in het dorp aankomt schakelt onze landgenoot een versnelling hoger en krijgen we ook de eerste wezens te zien. Dit is echter nog vrij chaotisch waardoor men geen goed zicht heeft op de schepsels. Pas nadat men Victor Frankenstein heeft gevonden komt de film in de hoogste versnelling en neemt Raaphorst zich de tijd om de ‘zombots’ in volle glorie te laten zien. Hier gaat de film dan ook soms over-the-top met gore en een dosis zwarte humor.

Op acteergebied steekt Karel Roden met kop en schouders boven de rest uit. Hij weet perfect en met schijnbaar veel plezier de gestoorde Frankenstein neer te zetten. Ik denk dat het een marketing-technische keuze is geweest om de film in het Engels te schieten, maar de niet al te beste “Russische accenten” zijn toch ook wel een minpuntje.

Het absolute hoogtepunt van de film zijn de al eerder genoemde ‘zombots’ die voornamelijk door Raaphorst zelf zijn bedacht. Ze zijn ook nog eens op praktische wijze gemaakt (geen CGI!) wat realistischer overkomt (voor zover dat mogelijk is).

Hoewel Frankenstein’s Army door enkele minpunten niet het ultieme meesterwerk is geworden waarop we allemaal gehoopt hebben, mag Richard Raaphorst trots zijn op wat hij heeft gemaakt. De waanzinninge zombie-robots, de flinke dosis zwarte humor en een portie gore maken Frankenstein’s Army een cultklassieker in de dop!