Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

Funny Games

Funny Games
5.0Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)

Een gezin (vader, moeder en zoontje) is onderweg naar hun vakantiehuis. Eenmaal aangekomen krijgen ze last van twee ogenschijnlijk beschaafde jongemannen. Het begint allemaal onschuldig. Maar het wordt van kwaad tot erger, de heren willen maar niet weggaan. Uiteindelijk lijkt er voor het gezin geen uitweg meer.

Zover het basisgegeven. Niet bijster origineel. Maar juist hierdoor ??n van de belangrijkste films van de jaren ?90. Het is een film die speelt met conventies van verschillende genre?s.
Denk hierbij aan ?Straw Dogs? van Sam Peckinpah, waarin een groep mannen het huis van Dustin Hoffman en Susan George binnenbreken. Maar ook aan meer slasher geori?nteerde films (dat is deze film echter niet).
Ook erg goed verwerkt is wat de motieven van de misdadigers zijn, want die zijn er niet! Echter, we krijgen wel verschillende clich? verhalen te horen (misbruikt als kind, etc.), om de kijker daarna weer op z?n plaats te zetten. We hebben zoveel films gezien waarin er altijd een duidelijke reden is, vaak te duidelijk. Echter, de realiteit is het allemaal niet zo helder. Vaak is er geen duidelijk motief. Het gebeurd gewoon. Haneke weet dat en gebruikt het om zijn clich?-pad aan te leggen, om het uiteindelijk te verbouwen naar een andere richting.

Wat deze film anders en belangrijk maakt is echter hoe Haneke de film aan ons verteld. Zelden is er een film geweest die de kijker zo medeplichtig maakt aan het kijken van een film als dit. Denk hierbij aan de beruchte sc?ne uit ?Henry: Portrait of a Serial Killer?, waarin we samen met Henry en Otis gefilmd materiaal bekijken dat ze geschoten hebben tijdens een avondje moorden. Maar waarin het bij ?Henry?? vrij subtiel gebracht werd, is daar bij Funny Games geen sprake van. De manier hoe zal ik niet verklappen, want dat zou zonde zijn.
Hierdoor kreeg de film wel vaak kritiek. Vanwege de erg realistische toon die de film hanteert (er zit een bijna statisch shot in van 10 minuten, wat qua impact erg dicht in de buurt komt van het beruchte shot van Irr?versible), maar door bovengenoemde je als kijker eruit wordt gehaald. Ook tegen het einde van de film zit een sc?ne die alle logica en realisme erg op de proef stelt. Echter, naar mijn mening, werkt dit perfect en is geniaal in de film verwerkt. Je wordt op zich wel hierdoor uit de film gehaald, maar het past zo goed bij wat de film wil zeggen.
Wat de film ook nog een extra spanningslaag meegeeft is dat het gezin een jong zoontje heeft. Als ouder wil je er alles aan doen om je kind te beschermen. Maar er zijn altijd momenten dat je als ouder machteloos bent. En dat is in deze film zo goed gefilmd. Je ziet in de ogen van het jongetje de duidelijke verwarring en verwachting dat zijn ouders het op zullen lossen.

Je zou kunnen zeggen dat de film wat prekerig is tegenover geweld, en vooral geweld in films en waarom we dit als kijker nou willen zien. Echter zou ik het niet zo strak opvatten. Het is vooral een interessante studie naar wat mensen doen in zo?n situatie en tegelijkertijd je als kijker gedwongen wordt na te denken over het materiaal de je bekijkt. Je wordt een deelnemer aan van de film. Een erg gewaagde, maar zeer geslaagde aanpak. En een goede zet van Haneke is, juist omdat de film over geweld gaat, het eigenlijk nooit echt in beeld te brengen.
Hierdoor is de film ook erg aangewezen op geluid. Je voelt de spanning wanneer de camera wegdraait en je zit te wachten op het schot van een geweer. Heel erg goed gedaan.

In the end? Haneke heeft weer een geweldige film afgeleverd die tot nadenken zet! Net zoals zijn andere werk, Le Temps Du Loup, La Pianiste, Cache, worden bekende thema?s en verhaal structuren verbogen. Dit is geen party-horror, maar zeker horror, ook al zit het misschien wat verborgen.

Over de auteur

avatar

6 reacties

Laat een antwoord achter