Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.
Inferno
2.5Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)

Één ding heb ik wel geleerd. Het kan bij Dario Argento vriezen of dooien. Ik moet nog een hele boel van hem zien (Zeker z’n giallo’s uit de jaren 70), maar dit is na Opera de tweede tegenvaller van de Italiaanse horror maestro.

Drie jaar na een incident aan de dansacademie ‘Suspiria’, is het dit keer een appartement in Manhattan dat in de gaten gehouden wordt door een stel dodelijke geesten die uit zijn op wraak. Een van de bewoonsters, Rose Elliot, komt via het boek “Three Mothers” achter de waarheid, maar leeft niet lang genoeg om dit te kunnen navertellen. Haar broer Mark is nu de enige die tijdens het onderzoek naar haar dood achter de waarheid kan komen en stukje bij beetje weet hij de puzzel in elkaar te zetten, maar zal hij het wel overleven ?

Het verhaal is behoorlijk verwarrend. Als je net dacht dat je de meest verwarrende en belachelijke scene hebt gezien komt er weer een overtreffende scene voorbij.
[SPOILER] Met als hoogtepunt die hotdog verkoper, die nog geen seconde in het verhaal voorkwam, die zonder enige reden iemand z’n hoofd er half afhakt. [EINDE SPOILERS]
En zo zijn er nog veel meer verwarrende scenes die niks met het verhaal te maken hebben. Fans en waarschijnlijk Dario zelf ook zullen zeggen dat het de bedoeling is dat je je fantasie gebruikt om te ontdekken waarom het allemaal gebeurd. Ik noem het eerder te lui zijn om een goede reden te bedenken waarom iets in je film gebeurd.

Het acteerwerk is over het algemeen vrij matig. Je krijgt ook niet erg veel over de personages te weten. Dat komt omdat je de eerste 30 minuten Sarah, die gespeeld wordt door de mooie Eleonora Giorgi, volgt en de rest van de film volg je ineens Mark die het hele complot probeert uit te pluizen en daar net zoveel moeite mee heeft als dat ik had met het uitvinden waarom er van die nietszeggende scenes tussen zaten.

Natuurlijk zijn er ook wel goede punten. Zo is er af en toe best wel wat spanning en zijn er ook wat aardige gore scenes (al zijn het er niet al te veel). Ook het sfeertje is aardig en visueel ziet het er ook redelijk goed uit. Vooral omdat Argento geobsedeerd is door rode, blauwe en groene lichtjes die hij achter vrijwel elk raam op de set plaatst.

De muziek, die dit keer niet door Goblin, maar door Keith Emerson werd verzorgt is ook wel de moeite waard. Sommige delen van de soundtrack klinken zeer aardig en klinken zelfs een beetje als het werk van Goblin, terwijl andere delen van de soundtrack juist een beetje te bombastisch zijn.

Over de auteur

avatar

Laat een antwoord achter