Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.
Zoek
Home
Inferno
4.5Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)

Hoewel ik al vaak gemerkt heb dat “Inferno”-zelfs door de “Argentofielen” onder hen- door critici neergesabeld wordt of tenminste als een van Argento’s mindere films beschouwd wordt, heb ik altijd een bijzondere voorliefde voor deze film gehad. Ik hoorde of las voortdurend zaken als “onbegrijpelijke plot”, “rammelend verhaal”, “niet-functioneel geweld” etc….
Er zitten inderdaad onlogische sprongen in de film, maar eigenlijk druk ik me verkeerd uit. De film heeft haar eigen logica, net zoals de droom – in dit geval de nachtmerrie – en de werkelijkheid een eigen logica hebben. De films van Argento benaderen nu eenmaal eerder de logica van de nachtmerrie, dan die van het wakende leven. Ik geloof dat iedere Argento- fan dat met me eens zal zijn. De film pakken op zijn rammelende plot, is-in mijn ogen- de film aanvallen op een van zijn bijzondere kwaliteiten. De droom/nachtmerrieachtige logica maken volgens mij net een essentieel onderdeel uit van een echte Argento-film.
Soms krijg je inderdaad de indruk dat Argento een dun verhaaltje opblaast tot een onnodig complex epos, enkel en alleen om ons te kunnen overdonderen met een bombastische en surrealistische beeldenstorm. Ook in “Inferno” doet hij dit. In wezen stelt het verhaal niet erg veel voor: drie duivelse huizen en een vervloekt boek (iedereen die met het boek in aanraking komt, verliest op allergruwelijkste manier het leven) over die huizen. De wegen echter, die naar de ontknoping van het verhaal lopen zijn net als de wegen die naar Rome lopen. Zeer talrijk en verwarrend dus. In dit geval passeren we via een zekere architect Varelli, een resem mysterieuze – en zoals meestal in Argento’s films- werkelijk bloedstollend mooie vrouwen,die even mysterieus opduiken als ze verdwijnen, de Orde van de Drie Moeders:Fluisteringen, Tranen en Moeder der Duisternis etc om uiteindelijk bij de nogal belachelijke – en volgens mij een van de weinige minpuntjes van de film- finale aan te belanden. Wel, wat mij betreft mag Argento dit wel vaker doen: een dun verhaaltje “misbruiken” om ons de film voor te schotelen die Inferno geworden is. Gorefans zullen zeker niet teleurgesteld zijn: de wegen die naar de ontknoping leiden, zijn niet alleen talrijk, maar ook zeer bloederig. Hoe bloederig een sc?ne ook is, in een Argentofilm ziet het er altijd op de een of de andere manier “mooi” en “esthetisch verantwoord ” uit. Dit geldt zeker voor Inferno. Over prachtige cinematografie gesproken: let op de onvergetelijke onderwatersc?ne!
Toen ik hem als 13-jarige (“illegaal”, want was een “kinderen niet toegelaten”-film, gelukkig zag ik er ouder uit dan ik in werkelijkheid was)in de bioscoop zag, was ik erg onder de indruk van Inferno. Ik vond het toen wel een enigszins vreemde film, anders dan wat ik voordien gewend was, maar ik vond hem onmiddellijk enorm goed en vreselijk spannend. En dat vind ik nu nog altijd. Het is een film die barst van de prachtige beelden, baadt in een mysterieuze en beklemmende sfeer, dreiging uitademt en op vrij veel momenten erg spannend is : wat wil een mens nog meer?

10 reacties

  1. avatar
    Fay Wray

    He, dat had ik ook met Inferno toen ik die film de eerste keer zag (ik was toen 12 ofzo): was er onmiddellijk weg van; beetje vreemd eigenlijk dat je op dergelijk jonge leeftijd een Argento te gek vindt of net niet? Misschien laat je je op die leeftijd nog niet hinderen door onlogische verhaalllijnen. Ik vind dit nog steeds Argento’s beste, maar anderzijds vind ik Argento nu, op latere leeftijd moeilijker te verteren dan vroeger, toen ik een stuk jonger was. Misschien maakt Argento wel gewoon kinderfilms ? 😉

  10. avatar
    HK Senator

    En eigelijk zegt deze review wel ongeveer hoe ik er over denk. Als ik een keuze moet maken tussen Suspiria en Inferno denk ik dat mijn voorkeur naar Suspiria gaat. Maar goed, Inferno, het plot rammeld, de sfx zijn matig maar daar draaid het niet om. Het is de sfeer en de beelden die prachtig zijn. En de onderwater scene (de enige scene die ik kende en ik verwachte hem aan het einde van de film) is ongeevenaard. Super.

Laat een antwoord achter