Martyrs

Frankrijk kunnen we tegenwoordig wel het Italië van de jaren ’80 noemen. Want als ze beiden in iets goed waren dan is het wel in shockeren. Bij de Italianen was het acteerwerk echter 9 van de 10 keer nogal zwak en was het op filmisch gebied ook niet top. De Fransen combineren dit allemaal en hebben juist wel goed camerawerk, acteerwerk en een ultiem hoge shockfactor.

Frankrijk, begin jaren ’70. Als de 10-jarige Lucie na maanden spoorloos verdwenen te zijn geweest wordt teruggevonden, zit haar lichaam onder de wonden. Er is echter geen spoor van seksueel misbruik. Waarom ze werd ontvoerd en door wie, is een raadsel. Vijftien jaar later, geholpen door haar vriendin Anna, zoekt Lucie genoegdoening…

(VOLGENDE ALINEA’S BEVATTEN SPOILERS!)

Martyrs vond ik op zich nog niet eens zo heel goed beginnen. De eerste pakweg 3 kwartier, waar Lucie de familie vermoord, is leuk kijkvoer maar wanneer ik Genre: Horror, Land: Frankrijk zie staan ligt de lat toch al zo hoog dat dit me niet enorm veel deed. Pas wanneer Lucie het loodje legt vond ik de film echt goed worden.

Anna die plotseling de geheime martelkelder ontdekt en daar ook een nog levend, gemarteld slachtoffer ontdekt wordt lekker eerie in beeld gebracht. De gore wordt vanaf dat punt ook erg extreem (Denk bijvoorbeeld aan de smerigheid wanneer Anna dat metalen ding van het slachtoffer’s hoofd wil halen of wanneer datzelfde slachtoffer haar pols doorsnijdt.).

Maar dan neemt het helaas weer een twist. Anna wordt nu zelf in de kelder gestopt en gemarteld door een onbekend groepje waarvan ik nou niet wist wie ze waren en wat hun bedoeling was (Een of ander ziek experiment?). Net wanneer ik dacht dat ik genoeg begon te krijgen van een of andere vrouw die steeds groene pap in Anna’s gezicht smeet en een kerel die haar af en toe even in elkaar sloeg komt er een scene voorbij waarin Anna levend gevild wordt. Wat zag dat er extreem en realistisch uit zeg. Perfecte make-up effecten die zelfs zo gedetailleerd waren dat je de hartslagen in haar gevilde nek zag.

(Einde spoilers)

De film voelt totaal anders aan dan bijvoorbeeld de Saw reeks. Want ondanks dat daar ook mensen keihard gemarteld worden is het toch anders. Bij Saw kan ik genieten van de bloederige vallen, terwijl het bij Martyrs allemaal erg verontrustend en realistisch aanvoelt. Het geeft je een erg naar gevoel en je zal met open mond kijken naar de extreme gore die in deze film voorbij komt.