Omen 666, The

The Omen 666
Omdat ik al jaren gek ben van de eerste twee films uit de Omen-reeks, en deel 3 en 4 best te slikken vond, besloot ik het erop te wagen en de remake van deel 1 te huren. Achteraf gezien was het geen slecht idee, maar ook niet het beste idee van de week.
Een remake draagt, ondanks andere films, de last met zich mee op te moeten boksen tegen het origineel. Als je dat een moeilijk gegeven of een onzinnige uitspraak vind als filmmaker, moet je maar geen remakes maken vind ik. Dus om deze film goed te beoordelen ga ik hem toch echt vergelijken met het origineel.

***Pas op, spoilers below***

De pluspunten:
Wat ik wel lekker vond om te zien, en wat je niet vaak meer ziet bij horror anno 2006, is dat er goed te tijd word genomen voor een opbouw. Het is niet saai of vervelend, en zeker niet haastig. Zeker een pluspunt. Wat er als pluspunt werkelijk uitspringt zijn toch wel de ”moorden”. Deze sterfgevallen zijn echt heel erg cool. Sommige zijn direct overgenomen uit het origineel, andere personages sterven een andere dood. De film is bloederiger en de moorden veel beter gedaan. De hele film zag er eigenlijk wel flitsend uit, maar niet op een lelijke manier. Een ander pluspunt is een wat ruimere cast, die het aspect van Robert Thorn?s politieke leven realistischer maken, maar er zijn ook meer mensen die kunnen sterven. Het pluspunt wat na de eerder genoemde mooi uitgewerkte moorden is toch wel de rol van Damien. Hij word hier niet meesterlijk vertoond, maar in het origineel is het ook geen oscar waard. Tenslotte is het ook maar een heel klein rolletje vergeleken met de rest van de cast. Het is wel leuk om Damien als kind eindelijk eens wat meer tekst te zien hebben, ook al is het maar een zin of drie. Ook is Damiens verschijning veel kwaadaardiger.

De minpunten:
Vanaf het begin was het al duidelijk dat deze film niet in de prijzen zou gaan vallen als het gaat om acteerprestaties. Liev Schreiber en Julia Stiles spelen eigenlijk gewoon slecht. Maar na een tijdje worden ze beter, of je merkt het niet meer omdat iedereen gewoon slecht speelt… Een ander minpunt is dat de film toch wel weer word gehesen in het 2000-jasje. Dat houd in dat een horrorfilm gewoon niet kan bestaan zonder schrikmomenten en spookverschijningen. Nou ja, schrikmomenten. Daarmee bedoel ik dus een luide bass-dreun, vermomd als schrikmoment.
Wat me ook echt dwarszat was de actrice die mrs. Baylock vertolkte. In het origineel was Billie Whitelaw te zien als de doodenge kinderjuf uit de hel. Mia Farrow zette echt een spel neer waar ik op geen enkel niveau het gevoel kreeg dat ik hier te maken had met een protog? van de antichrist. Ze stond daar maar de hele tijd te lachen als een kapotte pop aan de prozac, maar goed het zal wel eng bedoelt zijn… De film wil helaas wel heel graag enger zijn dan het origineel. Dat is te merken aan de vage dromen die mevrouw Thorn heeft, Damiens gothic verschijning, het feit dat bijna alle sc?nes in het donker gefilmd zijn en vooral de priester die de brand heeft overleefd. In The Omen, 1976, zag deze man eruit als iemand die jaren geleden uit een brandend gebouw gekropen is, zijn laatste adem bewarend tot hij uit die zee van rook en vlammen kwam, nauwelijks nog in staat te bewegen. In The Omen 666, 2006, is deze man een vage SF-freak geworden die lijkt op een afgekeurd figurant uit Star Trek. Hij moet eng zijn, maar hij ziet er niet eens meer uit als een mens. Ik heb nieuws voor de makers van deze film: mensen die een brand hebben overleefd zien er niet uit als een kruising tussen E.T. en een meerval!
Waar de film pluspunten wint qua opbouw, verliest hij ontzettend veel punten na de eerste 80 minuten. Er was mooi veel opgebouwd, maar ineens moest alles snel gebeuren. Uitleg van Bugenhagen (net een minuut in beeld?!) en de reis naar Isra?l tot de confrontatie als Thorn weer thuis komt, het gaat allemaal razendsnel. Het fijne van het origineel is juist dat de film er de tijd voor neemt om een fatsoenlijk einde neer te zetten, de remake is volgens mij geschreven met de gedachte ?verhaal uitgelegd, snel einde, naar huis en biertje pakken? in het achterhoofd. Alle favoriete sc?nes van mij, en vele andere fans, zijn dramatisch ingekort. Dat heeft de film toch wel ongeveer onthoofd voor mij.

Al met al was het toch een vermakelijke film, maar er waren helaas teveel minpunten om de pluspunten te compenseren. Dat vind ik echt heel jammer want na het eerste uur dacht ik er serieus over om deze film een 7 te geven! Het blijft natuurlijk geweldig Damien in zijn nieuwe gothic jasje te zien als de belichaming van het ultieme kwaad. Daarom geef ik deze film een 5,5 (dat kun je helaas niet aangeven), maar dat is meer om het sentiment wat er van mijn kant aan verbonden is. Zeker leuk om een keer te bekijken, als het huurtarief bij de videotheek niet te hoog is, maar niet serieus te nemen als volwaardige remake van een klassieker.