Rogue River

Als de jonge Mara na het verstrooien van haar vaders as in een rivier merkt dat haar auto is verdwenen weet voorbijganger Jon te vertellen dat de Poltie haar auto heeft weggesleeot omdat ze daar niet mocht parkeren. Na enige twijfel besluit Mara om toch de helpende hand van Jon aan te nemen en gaat met hem mee naar zijn huis. Daar ontmoet ze Lea, de aan kanker lijdende vrouw van Jon.Maar als snel krijgt Mara spijt van haar besluit en probeert ze alles om te onvluchten aan het gestoorde koppel.

Meestal is het acteerwerk in een lowbudget film als dit niet al te best, maar hier is het absoluut het grootste pluspunt. Want Michelle Page is goed op dreef en weet een personage neer te zetten dat de meste mensen wel aanspreekt. Maar de glansrollen zijn toch weg gelegd voro de oudegedienden Bill Moseley (die mij nog nooit heeft teleurgesteld) en Lucinda Jenney. Meet veel plezier zetten ze de gestoorde perverselingen neer.

Debuterend regisseur Jourdan McClure neemt zich rustig de tijd met het verhaal en dankzij de relatief korte speeltijd is de film niet echt langdradig alhoewel het er soms wel tegenaan zit. Er worden verder een heleboel genreclichés uit de kast getrokken en lijkt het alsof we de film al eerder gezien hebben. Het einde is misschien wel schokkend, maar ook wel vergezocht… Daarentegen hebben de martel- en geweldscenes wel redelijk wat impact zonder dat het te overdreven wordt. Ook weet McClure goed gebruik te maken van enkele prachtige locaties. Dat hij talent heeft is wel duidelijk en maakt mij benieuwd naar een volgend project.

Voor mij scoort Rogue River nog net een voldoende, maar het is wel een film die niet bij iedereen in de smaak zal vallen. Het is een soort mix tussen een “revenge” thriller en een “plattelands” horror.