Rubber

He’s been reincarnated as a tricycle!

Instant culthit, een classic, een modern meesterwerkje, een bron van originaliteit, een bron van zelfspot en zelfrelativering, maar vooral een bron van fun…pure, onvervalste..fun.

Rubber dus, geen rubber voor je jongeheer, maar een autoband. Geen normale autoband, maar een killer autoband, waarom? NO REASON. En wat begint de film dan briljant zeg, de politie-agent met z’n no-reason-speech is werkelijk le-gen-da-risch!! Het zet alles meteen in ‘t juiste perspectief, fans van pulp zullen het beamen en niet-kenners zullen weten waar ze aan toe zijn, de toon is gezet..

Het idee van een real-life publiek dat toekijkt in de verlaten woestijn is echt fenomenaal, hun commentaar zet continue de perfecte toon, ten alle tijden humoristisch en tegelijk altijd met een kern van waarheid. De onderbrekingen van het publiek, het gelul van de agent en ‘t algemene gedoe binnen de film zijn compleet in strijd met de filmregels, en daar is Rubber op een briljante manier opzettelijk mee bezig. Het levert bij mij iig een lach op, van de eerste minuut..tot aan de laatste.

Want damn wat is deze film grappig. Vaak heel subtiel en erg spot-on wat betreft het publiek dat soms problemen heeft om te relativeren. Quentin Dupieux erkent het probleem en pakt het bijzonder slim aan. Vaak gewoon gort droog en er is niet eens veel voor nodig, al is het maar een band die omvalt..

Het eerste half uur is vooral het volgen van de killer, maar is dat dan niet saai? Nee! Alles behalve.. Het is broodnodig. De meneer van rubber krijgt een soort ‘gezicht’ mee, je ziet hem boos wanneer iets niet lukt, en vrolijk wanneer hem dat wél lukt. Zowel zijn manier van bewegen tijdens/nadien als de (geweldige, subtiele) soundtrack maken dat goed duidelijk. Na een goed half uur begin je je toch een beetje af te vragen waar het heengaat, gelukkig is de timing werkelijk perfect en neemt de film wat vaker een ander standpunt in.

Sowieso is Rubber visueel opvallend fraai. Het landschap wordt geweldig gebruikt, vooral in het eerste half uur is het een bron van sfeer. De dynamische cameravoering, het dicht op de huid..(rubber) zitten geeft het een levendig gevoel mee. Wat dat betreft is het camerawerk essentieel in zo’n (redelijk vaak) silent filmpje als Rubber.

Nogmaals: een instant cultclassic, geen twijfel mogelijk. Een absolute must-see voor de pulp-liefhebbers.