Silent Hill

Silent Hill is gebaseerd op de games met dezelfde titel. De games vielen me een beetje tegen aangezien ik totaal niet verder kwam. De film beviel me gelukkig veel meer.

Sharon (Jodelle Ferland), het dochtertje van Rose (Rahda Mitchell), wordt geplaagd door nachtmerries waarbij ze altijd dezelfde naam roept: Silent Hill. Nadat Sharon een bijna-doodervaring heeft tijdens een van haar nachtelijke slaapwandelingen, besluit Rose, ondanks de protesten van haar man (Sean Bean), om met Sharon naar Silent Hill te gaan. Tijdens een nachtelijke dollemansrit, waarbij ze op de hielen worden gezeten door overijverige politieagente Cybil (Laurie Holden), verliest Rose de macht over het stuur en krijgt een ongeluk. Wanneer ze bij haar positieven komt is Sharon verdwenen, en Rose zet alles op alles om haar terug te vinden in het mysterieuze spookstadje.

Er is niet echt enorm veel over de film te zeggen. Waarschijnlijk omdat hij zo ultiem bizar is. Silent Hill is een buitengewoon spookig stadje als het licht is. Maar na een tijdje gaat er een griezelig luchtalarm af en komt de ”duisternis”. Dat is ook het moment dat er ineens de meest vreemde wezens verschijnen die kwaad in de zin hebben. In principe ben ik niet zo snel bang van films die ”monsters” als slechteriken hebben, maar bij Silent Hill werkt wel. Waarschijnlijk omdat het zo enorm eng en ongemakkelijk is.

Het acteerwerk is over het algemeen goed. Radha Mitchell en Laurie Holden doen het prima. Jodelle Ferland zit altijd goed in haar rol als spookig kind en ook Sean Bean en Kim Coates zetten (ondanks dat ze niet enorm veel screentijd hebben) een prima rol neer.

Wel een beetje jammer dat het verhaal af en toe wel erg moeilijk en ingewikkeld is. Vooral dat hele gedoe met die Alessa is verwarrend. Ook het einde snapte ik niet helemaal. Maar de sfeer en griezeligheid maken dat in principe helemaal goed.