The Hole 3D

Hij maakte eind jaren ’70 en begin jaren ’80 naam met griezelklassiekers als Piranha, The Howling en vooral Gremlins, maar maakte daarna de kapitale fout de regie voor Batman (uiteindelijk verfilmd door Tim Burton) af te wijzen, waarna zijn carrière snel bergafwaarts ging. Maar nu, zeven jaar na zijn laatste lange speelfilm, is Joe Dante terug. Met een film die zo uit de jaren tachtig zou kunnen komen.

The Hole is de titel van zijn comeback, waarin een gezin bestaande uit een moeder, de tienerjongen Dane (Chris Massoglia) en diens kleine broertje Lucas (Nathan Gamble) verhuizen naar een klein, slaperig stadje.
Vooral Dane baalt hier ontzettend van; hij is de drukte van Brooklyn gewend en moet zich nu zonder zijn vrienden zien te redden in een op het eerste gezicht oersaaie plaats.
Zijn humeur klaart echter iets op als hij zijn knappe buurmeisje Julie (Haley Bennett) ontmoet, met wie hij al snel vrienden maakt.
En ook met de verveling is het snel gedaan, wanneer ze in de kelder van hun nieuwe huis een luik dat met meerdere hangsloten vastzit. Zoals het kids in films betaamt, laten ze zich door die paar sloten niet tegenhouden en ontdekken onder het luik een mysterieus, bodemloos gat. Maar al snel wensen ze het luik nooit geopend te hebben, want het blijkt een doorgeefluik voor hun engste nachtmerries te zijn…

Zoals al gezegd zou The Hole zó uit de jaren ’80 kunnen komen waarin met titels als The Lost Boys, Fright Night, Night of the Creeps, The Monster Squad en natuurlijk Dante’s eigen Gremlins de kids versus het bovennatuurlijke -films bijna een genre op zich vormde. In de bloeiperiode van de horrorfilm waren dit uitstekende alternatieven voor wie nog te jong was voor het echte werk. Die sfeer ademt The Hole ook, waardoor het een bijna nostalgische kijkervaring wordt voor wie vroeger van voornoemde films heeft zitten genieten, maar dan met als groot verschil dat je er nu als oudere en meer ervaren kijker toch een andere perceptie op nahoudt, waardoor details als het vrijwel geheel ontbreken van bloed en de achterliggende moraal meer opvallen.

Maar dat neemt niet weg dat dit nog steeds een vrij aangename kijkervaring is. Verschillende scènes zijn nog best wel creepy, zoals een scène waarin de jonge Lucas door een enge clownspop wordt achtervolgd, en ik kan me voorstellen dat dit al te jonge kijkers nachtmerries zou kunnen bezorgen. Hiermee is wel ook gelijk een euvel van de film benoemt; het lijkt of Dante niet echt heeft kunnen kiezen of hij nou een film voor een jonger of een wat ouder publiek wilde maken. Voor de oudere kijker zal het nergens echt eng worden, maar voor de jongere zijn ondode meisjes en de naargeestige nar allemaal net iets te duister en freaky. Ook duurt het wat lang (zo tegen het einde van de film) voordat de hoofdpersonen ook daadwerkelijk zelf het gat ingaan, iets waar je als kijker toch wel op zit te wachten, en is dit weer zo’n film waarin de 3D eigenlijk weinig toevoegt.
Dit zijn echter maar kleine minpuntjes; samen met de paar creepy scènes voelt het zo nostalgische gevoel van avontuur en mysteries ontrafelen toch best wel fijn aan, en ga je daardoor ook echt meeleven met de personages en word je het verhaal ingezogen.

Hierbij opgeteld zijn er voor ons genreliefhebbers genoeg knipogen en subtiele en minder subtiele verwijzingen te ontdekken (inclusief een blink and you miss it cameo van vaste Dante acteur Dick Miller) wat samen een prima, vermakelijk filmpje oplevert.