The Slayer

Twee stelletjes vertrekken voor een paar dagen vakantie naar een verlaten eiland. Kay (Sarah Kendall) heeft last van verschrikkelijke nachtmerries waarin ze last heeft van een boeman die ze ‘the Slayer’ noemt. Eenmaal op het verlaten eiland merkt ze dat de demon uit haar dromen haar vrienden lastig begint te vallen. Nu is de vraag of er nog iets te beginnen is aan deze vreemde kraht uit haar dromen.

‘The Slayer’ is een film die onder het slasher genre valt, alleen deze film gooit het hele genre om. De herkenbare tieners zijn vervangen door vier volwassenen. De rollen worden overtuigend neergezet en zijn wat beter uitgewerkt dan het slachtvee uit de gemiddelde slasher. Er zit wat meer diepgang in de personages, waardoor er een persoonlijkere binding met de personages ontstaat.

Het verhaal is erg origineel voor een slasher. Het zal me niks verbazen als Wes Craven van deze film inspiratie heeft gekregen voor zijn Nightmare on Elm Street. Het idee uit beide films is erg gelijkwaardig. In beide films komt het kwaad uit dromen.

De film laat zeker potentie zien. De spannende scenes zijn erg sterk, de spanning komt goed over. De moorden zijn origineel en er is nog best wel wat gore te zien. Daarnaast zijn een aantal scenes gewoon bizar, waardoor de sfeer soms een vreemde sfeer krijgt.

Jammer genoeg zitten er tussen de spannende, originele en bizarre scenes ook hele stukken waarin er gewoon niet veel bijzonders gebeurd. Door deze saaie scenes weet de film helaas niet boven het niveau van de gemiddelde genrefilm uit te komen.

Deze film is geen standaard slasher. Hierdoor is de film niet alleen voor het slasherpubliek, maar ook gewoon voor de andere horrorfans die eens iets anders willen. Tegenwoordig zou deze film ook nog steeds best origineel zijn, het verhaal is gewoon erg leuk verzonnen. Ondanks de saaie stukken en leuke aanrader voor de liefhebber.