Tripper, The

Een groep vrienden bezoekt een Woodstock-achtig muziekfestival in de jaren tachtig. Een obsessieve Ronald Reagan-fan heeft zo zijn bedenkingen tegen dit fenomeen en begint een zoektocht naar drugs bij de aldaar samengestroomde hippies, hetgeen uitmondt in het stalken van al diegenen die hem niet bevallen. Hij hoopt zo uiteindelijk te volbrengen waar hij jaren eerder als moordenaar ooit eens mee was begonnen…

Het regiedebuut van David Arquette (hij is zelf ook verantwoordelijk voor het scenario), en gelijk ook een goede keuze qua genre want hij begint met een absurde horror/komedie slasher. Al meteen als de film begint weet je al dat dit geen serieuze horrorfilm wordt, de film opent met de geweldige quote “A hippie is someone who lookes like Tarzan, walks like Jane and smells like cheetah.” en je weet ook meteen wat voor soort humor je voor de kiezen zal krijgen gedurende de hele film. Zoals in de meeste slasherfilms komt er ook in deze film een gemaskerde psycho voorbij, ditmaal met een masker van Ronald Reagan (sorry mensen, ik ken de man helemaal niet). Het masker van deze Ronald Reagan vind ik er persoonlijker enger uitzien als dat van Michael Myers in Halloween, dus wat dat betreft een prima keuze van Arquette.

De film heeft lekker veel vermakelijke over the top gore, weliswaar vaak erg goedkoop uitziende, maar mede door dat straalt de film een heerlijk pulpsfeertje uit. De film is allesbehalve origineel maar wie verwacht nu een origineel verhaal bij een over the top slasher anno 2006? De acteurs in deze film krijgen voor mij een voldoende voor het acteerwerk, van alle acteurs weet Jaime King zich het beste staande te houden en ze is wat mij betreft de moderne Jamie Lee Curtis. Verder nog heeft de film veel naakt, expliciet geweld en vooral veel slachtoffers.

De titel van deze film wordt vooral waargemaakt doordat onze helden in deze film vaker de neus in de coke hebben zitten, dan dat Jason Voorhees iemand doorboort met zijn machete. David Arquette heeft deze drugsfeer prima in de film overgebracht. Telkens als er iemand high is, gaat de film helemaal ondersteboven hangen of zien we vreemde illusie’s van monsters en andere onbenulligheden. Wat mij betreft een prima regiedebuut van David Arquette en hij mag wat mij betreft vedergaan in het genre.