Undead

Mede door de brute poster verheugde ik me behoorlijk op deze film. Je hoeft echter niet lang te kijken om te zien dat dit een behoorlijk matige film is…

Berkeley is een rustig, vredelievend Australisch vissersdorpje. De lokale schoonheid Rene besluit echter dat het tijd is om naar de grote stad te vertrekken. Voor het zover is, wordt het plaatsje echter getroffen door een meteorietenregen, inclusief een buitenaardse infectie waardoor mensen spontaan in vleesetende zombies veranderen. Rene en enkele andere overlevenden proberen hun weg te vinden tussen de levende doden en uit te zoeken wat er aan de hand is.

nDe poster van de film ziet er dan wel bruut uit. De film is een belachelijke poging tot komedie en horror. De humor is van een buitengewoon laag niveau en in plaats van dat de personages grappig waren, kreeg ik juist de neiging om door het beeld heen te springen en ze in elkaar te meppen (zeker bij die vreselijk irritante politieagent kon ik me nauwelijks bedwingen).

Het gebruikelijke groepje overlevenden heeft echter nog een opmerkelijk figuur. Namelijke de held. Je kent ze wel in van die post-apocalyptische films. Zo’n kerel die je uit de meest benarde situaties red, veel ervaring heeft met wapens en met weinig woorden spreekt. Hier is ”de held” echter een behoorlijk lompe hillbilly die nog het meeste doet denken aan een amish versie van de Terminator.

De zombies zijn geen seconde dreigend en zorgen niet eens voor wat vermakelijke scene’s. Verder is de CGI gewoon erg slecht en lijkt de soundtrack eerder uit een Flodder aflevering te komen dan uit een zombiefilm.

Je moet wel héél veel verkeerd doen wil je als horror/komedie geen schrijntje sympathie bij mij opwekken, maar Undead lukt het. Enkel Felicity Mason wist mijn aandacht er nog enigszins bij te houden.