Friday the 13th

Het zomerkamp aan Crystal Lake is jaren gesloten geweest vanwege een aantal gruwelijke, onopgeloste moorden. De jonge Steve Christy gaat toch proberen het kamp weer opnieuw te openen. Hij neemt zeven jonge mensen aan om hem te helpen het kamp weer op te knappen. Er loopt echter ook een mysterieus figuur rond het kamp met kwade bedoelingen…

Friday the 13th was één van de eerste horrorfilms die ik zag. Door deze film werd mijn liefde voor het genre geboren. Daarom behoort hij tot op heden tot één van mijn favoriete hororfilms. De laatste keer dat ik hem gekeken had is inmiddels toch alweer zo’n 4/5 jaar geleden, dus het leek me wel weer eens tijd om hem weer te bekijken.

De film is eigenlijk dé definitie van een slasherfilm. Een aantal jongeren bij elkaar, afgesloten van de bewoonde wereld en een bloeddorstige moordenaar in de buurt. Daarnaast omvat Friday the 13th naar mijn mening alle ingrediënten die een horrorfilm de moeite waard maakt.

Allereerst de soundtrack, die op de juiste momenten opduikt. Harry Manfredini creeërde deze geweldige, sfeervolle muziek. De makers lijken goed te hebben nagedacht over de timing waarop de muziek aan moet zwellen of juist uit moet sterven. Dit maakt de soundtrack tot een belangrijk element voor de spanningsopbouw van de film en ik heb het zelden zo mooi gebruikt zien worden als in deze film.

Daarnaast zit het bij Friday the 13th ook prima met de brute moorden en de gore. De moordenaar gebruikt alle scherpe dingen die er maar voor het grijpen liggen en wat ik geweldig vind is dat een aantal moorden on-screen zichtbaar zijn. De gore effecten, gemaakt door de legendarische Tom Savini, die hiermee een grote stap in zijn carrière maakte, zien er, vooral voor anno 1980, uitstekend uit.

Het acteerwerk van de cast is zeker niet verkeerd. Aangezien het hier om jonge, onervaren acteurs en actrices ging, kunnen we natuurlijk ook geen Oscar-waardig werk verwachten, maar ik heb al heel wat slechter acteerwerk van leeftijdsgenoten gezien. Er zitten zelfs een aantal uitschietters bij. Ik vind Adrienne King het erg goed deed als het hoofdpersonage Alice Hardy en Betsy Palmer is geweldig als het onder de kenners bekende personage.

Ook het camerawerk heeft een bijdrage aan de sfeer en de spanning die de film uitstraalt. De kijker wisselt steeds tussen het oogpunt van de jongeren, de moordenaar en gewoon vanaf afzonderlijke punten. Natuurlijk was het filmen vanuit het oogpunt van de moordenaar al uitgevonden (Halloween), maar met Friday the 13th maken ze hier erg goed gebruik van.

Natuurlijk heeft de film hier en daar wel wat schoonheidsfouten, zo komt de bouw van het silhouette van de moordenaar dat een keer in beeld komt in het begin van de film, helemaal niet overheen met het postuur van de uiteindelijke moordenaar en zo zijn er wel wat meer opmerkingen te plaatsen. Deze schoonheidsfouten worden echter snel vergeven, aangezien de rest van de film gewoon van goede kwaliteit is.

Friday the 13th is naar mijn mening zijn status als klassieker in het horrorgenre meer dan waard. Hij blijft na al die jaren nog steeds één van mijn favorieten. Hoogstwaarschijnlijk zal niet iedereen het met mij eens kunnen zijn, maar naar mijn mening is Friday the 13th één van de definities van het horrorgenre.