Green Slime, The

Ai, ai….. Jammer.. The Green Slime had alle potentie om zo’n heerlijk gedateerd, maar oh zo vermakelijk sci-fi filmpje te worden. Helaas gaat er te veel mis om die potentie waar te maken.

Een gigantische asteroïde vliegt op de aarde af. Een team van astronauten heeft het plan om vanuit een ruimtestation de asteroïde op te blazen. Dit lukt, maar de astronauten die terug keren op het ruimtestation nemen ongenode gasten mee.

The Green Slime begint in ieder geval erg veel belovend. De titelsong is van een enorm cheesy niveau en vervolgens krijgen we circa een half uur veel ruimteschepen te zien die door de lucht vliegen. Erg vermakelijk allemaal, aangezien het lijkt alsof regisseur Kinji Fukasaku de speelgoed doos van zijn zoontje omver heeft gegooid en daar gewoon wat random spullen uit heeft gepakt om die vervolgens door het universum (lees: kleurplaat met wat sterren) te laten vliegen. Door het cheesy niveau kijkt het in ieder geval allemaal wel lekker weg en is het allemaal erg vermakelijk.

Helaas gaat het daarna de verkeerde kant op. Namelijk eenmaal terug op het ruimtestation blijken er wat aliens te hebben meegelift. De aliens zien er lachwekkend slecht uit, al had ik ook niet anders verwacht. Dan nog kan zo’n film super vermakelijk zijn (een goed voorbeeld is de 50’s classic ”Robot Monster”), maar hier is dat helaas niet het geval. Het gevecht tussen de bemanning en de aliens is langdradig en saai en steeds meer begon ik te hopen dat de aftiteling snel zou verschijnen. 90 minuten is dan ook veel te lang voor een filmpje als The Green Slime. 60/70 minuten was meer dan voldoende geweest, maar nu werd het op het eind wel heel erg langdradig.

The Green Slime begint aardig maar zakt daarna als een pudding in elkaar en weet de laatste 20 minuten nog maar zelden te boeien. Ik vraag me overigens af of Ridley Scott deze film had gezien voordat hij Alien maakte. Het verhaal heeft namelijk nogal wat sterke overeenkomsten.