Hard Ride to Hell

Hard Ride To Hell is een vrij vlak werkje met een iets te flauw tempo en weinig gore. Het begint allemaal al vrij stupide met twee mexicanen en een ezel (stereotype) en wat zwarte magie onzin om het allemaal wat logischer te krijgen (?) Ach, blijft horror’s eigen natuurlijk! Best leuk uiteindelijk. Maar het verdere nut van deze stukjes ontbreekt volledig, het is zo inwisselbaar, zoals eigenlijk de hele film dat wel is.

Ik las op voorhand wat reacties, dat er wel wat gave gore in zit, en het daarom wel de moeite waard is om te kijken. Nu vraag ik me af of ik de verkeerde film te pakken heb gehad, want ik heb vrij weinig gezien helaas. Of het was ‘effectief’ buiten beeld (Kettingzaag scéne en hoofd op asfalt bijvoorbeeld) of gewoon irritant standaard en zonder lef. Eigenlijk ontbreekt de vermakelijke insteek die zo’n werkje goed kan gebruiken gewoon continue wel.

De badguys zijn ook maar een zooitje nietszeggend en vervangbare bikers. Ik heb altijd liever een stel gekke rednecks, dit was allemaal wat tam. Maar al met al is het geen ramp, de opbouw is wel geinig (deed me even 5minuten denken dat het de kant van Joy Ride op ging door het radio gesprek) en het heeft een paar leuke (grappige) dingetjes tussendoor die het allemaal wel kijkbaar houden. Ook Katherine Isabelle is geen straf om naar te kijken, na Ginger Snaps toch een klein zwak overgehouden.

Helaas zijn die leuke insteken nogal inqonsequent, nu ontstond er een twijfelachtig gevoel.. moet ik het allemaal nou serieus nemen of is het 1 dikke vette knipoog?. Ik probeerde me aan dat tweede vast te houden en met vlagen pakt dat hier positief uit, maar ook daar schommeld de film te veel in. Het sfeertje is verder wel prima, dit krijgt van mij absoluut geen onvoldoende maar echt een grote aanrader wil ik het niet noemen.

Kleine 6 dus.