Living Hell

Vlak voor zijn moeder zelfmoord pleegde, heeft ze haar zoon, leraar Frank Sears, met een litteken opgezadeld. Frank ontdekt op een dag een geheim project uit de Koude Oorlog: een gruwelijk wezen, dat zich voedt aan licht en energie. Wanneer Frank te weten komt dat zijn vader op de ??n of andere manier verbonden is met dit gruwelijk monster, beseft hij des te meer dat hij deze catastrofe zo vlug mogelijk moet tegengaan. Samen met specialiste Carrie Freeborn gaat hij op zoek naar een manier om dit voor elkaar te krijgen.

Om Living Hell een horrorfilm noemen is misschien te veel van het goede maar ik zou niet meteen een andere benaming weten. De film is een soort van variant op The Blob en The Ruins, vooral hoe de levenvorm zich verspreidt. De wezen sluipt en glijdt voort alsof het de wortels van planten zijn, echter zijn de CGI beelden niet van de beste kwalititeit. De film zit vol met enkele clich?momenten: Het blijkt dat alleen Frank het wezen kan stoppen en er is een hoge millitair die graag de boel wilt platgooien met een atoombom. De film wordt niet echt bloederig, op een soort soft-erotische bodypainting met bloed na, en zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Er zitten behoorlijke gaten in het plot en ook het acteerwerk van Schaech en Leehrsen is wel eens beter geweest. Toch zaten er hier en daar vermakelijke momenten in de film, maar die kunnen de film helaas niet redden.

In mijn ogen is Living Hell een voorbeeld van een gemiste kans. Het verhaal heeft in principe voldoende potentie, maar men heeft het aan de foute schrijver/regisseur overgelaten?