My Bloody Valentine

In het idyllische mijnwerkersstadje Valemtine’s Bluff wilt men weer voor het eerst sinds 20 jaar een groots valentijnsfeest organiseren. Twintig jaar geleden was er namelijk een verschrikkelijk ongeluk gebeurd. Vijf mijnwerkers verongelukten in de mijn en werden pas laat gevonden, omdat de wachters al naar het feest waren. Harry Warden was de enige overlevende en nam een jaar later op Valentijnsdag bloedig wraak. De bewoners van Valentine’s Bluff proberen na twintig jaar dit gruwelijke voorval te vergeten, maar dan beginnen de gruwelijkheden weer. Een man in een zwart mijnwerkerskostuum aan, een gasmasker op en een vlijmscherpe pikhouweel in de hand zaait dood en verderf in het kleine stadje. Harry Warden is teruggekeerd om het valentijnsfeest voor eens en altijd te stoppen!

My Bloody Valentine is bij liefhebbers van het slashergenre één van de bekendere titels, maar voor de rest is het een erg ondergewaardeerde en vergeten horrorfilm binnen het gehele genre. Bij zijn release in 1981 werd deze film geknipt, omdat de gore als te gruwelijk werd bevonden om in de cinema’s te vertonen. Sindsdien stond op iedere VHS band en DVD die uitkwam deze geknipte versie. Totdat in 2006, in een extra interview op de DVD van Goig to Pieces: The Rise and Fall of the Slasher Film, regisseur George Mihalka bekend maakte dat hij de ongecensureerde versie al die jaren had bewaard. Deze onthulling hielp, want in 2009, 28 jaar na de release, was het dan eindelijk zover: My Bloody Valentine werd in zijn volle glorie hersteld en productiemaatschappij Lion’s Gate bracht een DVD uit waar deze langverwachte ongeknipte versie op staat.

De film begint voor de meeste mannen gelijk goed, want in deze scene verschijnt gelijk al een halfnaakte blondine. Een beetje apart begin van de film eigenlijk, want voor de rest komt er bijna geen bloot meer voor en heeft de film een wat volwassener karakter. Voor de meeste slashers is een begin als deze onderdeel van de formule, maar omdat de film hierna een iets andere draai krijgt is het een beetje apart begin.

Dat de film een wat volwassener karakter heeft komt vooral door de personages. Omdat we hier met mijnwerkers te maken hebben, krijgen we wat meer volwassen types dan de types uit de gemiddelde slasher film. Natuurlijk zitten er wel een aantal standaard types in, zoals de ‘grapjas’ en mijn meest favoriete karakter uit de hele film: de barman. Deze barman kan met zijn doempraatjes en de rest van zijn gedrag vergeleken worden met ‘Crazy Ralph’ uit Friday the 13th. De grapjanus komt helaas wat ongepast over, omdat de rest van de typetjes helemaal niet van dat niveau zijn. Daarnaast zijn de grappen die hij maakt gewoon te flauw en ik denk dat ze hier anno 1981 ook al niet meer om konden lachen. Jammer, maar de sterkere acteerprestaties van de andere acteurs en actrices weten dit goed te maken.

De mijnwerker ziet er erg creepy uit met het gasmasker dat zijn hele gezicht bedekt en zijn donkere mijnwerkerskostuum. Harry Warden zou zo in het rijtje Freddy, Jason, Michael Myers thuis kunnen horen.
De film is verrassend griezelig en rauw. De locatie, een verlaten mijn, is een geweldige locatie voor een horrorfilm en ook al heb ik al heel wat slashers gezien, mijn nekharen gingen toch een beetje rechtop staan toen een felle mijnwerkerslamp in het gezicht van een onschuldig en doodsbang meisje scheen. De gore is behoorlijk goed voor die tijd en wat realistischer gebracht dan andere genregenoten uit die tijd. Bij films als Friday the 13th en The Burning was de gore ook goed, maar vooral door de vele liters bloed heeft het meer een vermakelijk dan een schokkend effect. Bij My Bloody Valentine laten ze bij de gorescenes niet tonnen bloed in het rond spuiten, waardoor de gore wat realistischer en overtuigender over.

Begrijpelijk dat deze film anno 1981 als te schokkend werd bevonden, jammer dat deze versie niet eerder al uitgebracht was, maar nu is hij er gelukkig. Een genietenswaardige film voor bijna iedere horrorliefhebber.