Snakehead Terror

Het vissersstadje Cultus Lake wordt opgeschrikt door de vondst van de aangevreten lijken van een lokale jager en zijn hond in het aangrenzende meer. Sheriff Patrick James wil onmiddellijk overgaan tot sluiting van het meer voor waterrecreanten, maar de burgemeester wijst dit, met het naderende hoogseizoen in gedachten, van de hand. Cultus Lake krabbelt net weer een beetje op van de economische malaise die twee jaar eerder veroorzaakt werd door exotische slangenkop roofvissen, die de inheemse vissenpopulatie hadden gedecimeerd. Totale vergiftiging van het meer was indertijd noodzakelijk om van de plaag af te komen, waardoor de voornaamste bron van inkomsten lange tijd wegviel. Nadat tijdens een zwemwedstrijd nog een slachtoffer valt, ontdekt sheriff James, met behulp van biologe Lori Dale, dat de slangenkopvissen nog niet verdelgd zijn en bovendien om duistere redenen een monsterlijke omvang hebben verkregen. Ondertussen gaat James? dochter Amber op eigen houtje tot actie over tegen de vissen, aangezien het haar vriend was, die tijdens de zwemwedstrijd ten prooi viel aan de slangenkoppen.

Snakehead Terror is gebaseerd op het nieuws van de vangst van een slangenkopvis in de Amerikaanse staat Maryland in 2002. Deze roofvis komt voor in Zuidoost-Azi? en zijn verspreiding in de Noord-Amerikaanse wateren zou, gezien zijn vraatzucht en de afwezigheid van natuurlijke vijanden, een ecologische ramp betekenen. Met behulp van vergif werd het gevaar ingedamd. Schrijver A.G. Lawrence en regisseur Paul Ziller zagen in dit gegeven een film en met ondersteuning van betaalzender Sci-Fi channel werd een tv-productie verwezenlijkt. Het resultaat is een Jaws/ Piranha rip-off waarbij geen enkele poging is ondernomen de verhaallijn van originele invalshoeken te voorzien. Zelfs de horrorfilmgenieke karakteristiek van de slangenkop dat hij uit het water kan kruipen, levert geen primeur op; in Piranha 2: The Spawning was men immers eveneens op het droge niet veilig. Bovendien zijn zelfs de aan touwtjes zwevende, rubberen piranhapoppen uit laatstgenoemde film angstaanjagender dan de weinig overtuigende CGI-slangenkoppen.

Positief aan Snakehead Terror is de cast, die zich professioneel van zijn taak kweet. Bruce Boxleitner (o.a. Tron en de series Babylon 5 en Bring ?Em Back Alive) draagt enkele decennia tv-ervaring met zich mee en zet routineus een kleinstedelijke sheriff neer. Tot mijn genoegen zien we in de rol van lijkschouwer William B. Davis, onvergetelijk als de ?Cigarette Smoking Man? in The X-Files. Wederom vertolkt hij een personage die ten faveure van het algemeen belang de grens tussen moreel en immoreel overschrijdt. Meest in het oog springend is echter actrice Chelan Simmons (Final Destination 3, Dr. Dolittle 3) als de wraakzuchtige Amber. Gezien haar rollen in meerdere horror-tv-films en haar lang nasmeulende acteerprestatie op het witte doek in Final Destination 3, kan er wellicht voorzichtig gedacht worden aan een waardige opvolgster van ?scream queen? Linnea Quigley. De Canadese Simmons voldoet in ieder geval aan twee belangrijke voorwaarden voor de troonopvolging: Ze gilt als de beste en, zo bewees haar optreden in Final?, ze heeft geen moeite met (dis)functioneel naakt.

Het ?Nature Run Amock? genre is niet verrijkt met Snakehead Terror. Het plot is uiterst clich?matig en de slangenkoppen spreken nauwelijks meer tot de verbeelding dan de konijnen in Night of the Lepus. Het acteerwerk en het rijkelijk vloeiende bloed maken de film toch tot een ?guilty pleasure?. Horrorliefhebbers die de selectie van films over dieren die het hebben voorzien op mensenvlees nog niet gevarieerd genoeg vinden, en die vonden dat Frankenfish een stuk slechter had gekund, zullen zich met Snakehead Terror ook wel vermaken. Degenen die zich niet aangesproken voelen, moeten Jaws nog maar eens opzetten of wachten op Jan de Bont?s Meg.