Stacy

Zo, nu eindelijk eens een recensie van een Japanse horrorfilm die door niemand te vergelijken is met Ringu!

In het kort:
Dit is een film die speelt in de nabije toekomst waarin door een onbekende oorzaak schoolmeisjes sterven om daarna in levende doden te veranderen. Voor iedereen is het de normaalste zaak dat dit gebeurt. Nu is het zaak om deze “schoolgirl zombies” zogenaamd te “hermoorden”. Er is een speciale eenheid ingesteld die hiervoor gekwalificeerd is terwijl er in een oude meisjeskostschool zombies gevangen worden gehouden om te worden blootgesteld aan de experimentendrift van een vreemde professor. Dit alles bij elkaar, plus wat er omheen gebeurt, zorgt voor veel hilarische momenten.

Hoewel ik zelf meer een liefhebber ben van “serieuze” horror, heeft “Stacy” mijn aandacht de volle tachtig minuten kunnen opeisen, hij was echter niet eng. Het is wel een film met veel blood & gore. Schoolmeisjes worden aan flarden geschoten en in stukken gezaagd dat het een lieve lust is. Dat wordt dan ook uitgebreid in beeld gebracht.
“Stacy” zit vol met de (tegenwoordig misschien wel bekende) typisch droge, Japanse humor. Je moet er wel van houden, maar als dat zo is, zal deze film je zeker niet teleurstellen.
Jammer is wel dat het acteerwerk niet altijd even sterk is en soms zelfs zwak is te noemen. Vooral het lachen als een boerin met kiespijn van de hoofdrolspeelster kan weleens ergernis opwekken. Ook zijn sommige dialogen niet logisch en/of moeilijk te volgen, maar dat kan komen doordat ik niet uit Japan kom. Dit zal echter de pret van de film in zijn totaliteit zeker niet drukken.

Van essentieel belang is ook om bij het bekijken van deze film ook te letten op de talloze verwijzingen naar andere zombiefilms. Zo heet de speciale zombie-uitroei-eenheid “Romero” en de kettingzaag(!) is van het merk “Blues Campbell”. Ook zien we een maffe professor die zijn zombie-exemplaren krijgt aangeleverd door soldaten (Day of the Dead). Deze film is dan ook zeker een hommage aan alle zombiefilms die er gemaakt zijn, zoals Kill Bill dat is voor de jaren ’70 kung-fu films. Al moet je Stacy kwalitatief zeker niet met Kill Bill gaan vergelijken.

Al met al was dit zeker een zeer vermakelijke film die ik de lezers van dit stuk toch zeker zal aanraden om tenminste ??n keer te gaan kijken. Ik heb hem destijds voor een prikkie uit de free’s budgetbakken gevist, dus, om eens een clich? te gebruiken, je kunt je er de spreekwoordelijke buil niet aan vallen.