The New Daughter

Beter goed gejat dan slecht bedacht, moeten de makers van the New Daughter gedacht hebben toen ze deze film maakten.
Originaliteit is namelijk ver te zoeken in deze film die zijn aanstaande bioscooprelease waarschijnlijk alleen aan de naam van hoofdrolspeler Kevin Costner te danken heeft.

Schrijver John James (Costner) is net gescheiden, en verhuist met zijn puberende dochter Louisa (Ivana Baquero) en zoontje Sam (Gattlin Griffith) naar een afgelegen landhuis. (Waarom ze voor zo’n afgelegen locatie kiezen, blijft een raadsel).

Hier aangekomen ontdekken ze dat ze in een wereld van cliché’s zijn terechtgekomen; in en rondom het huis zijn enge geluiden te horen, op het omringende terrein staat een heuse grafheuvel (jawel, de Indian Burial Ground!) en tot overmaat van ramp en verdriet van de kinderen verdwijnt de huiskat. (Niet veel later dood teruggevonden door Costner, waarna hij op raadselachtige wijze uit het geheugen van de kinderen is verdwenen).

Louisa besluit dat de grafheuvel wel een fijne plek is om rond te hangen (want dat doen tienermeisjes) en begint daardoor al snel vreemd gedrag te vertonen, zoals onder de modder thuiskomen en na donker wegblijven.

Als Kevin Costner dan ook nog een poppetje gemaakt van stro en takjes (hoorde ik daar iemand Blair Witch Project zeggen?) in haar handen vind als ze ligt te slapen, bedenkt hij dat er iets niet pluis is.

De op de automatische piloot acterende Costner gaat op onderzoek uit en leert dat de vorige bewoners van het huis ook een dochter hadden, die op mysterieuze wijze is verdwenen. Als schrijver zijnde had hij toch kunnen weten dat je goed je research moet doen, hoor ik u denken. Maar dat had hij helemaal niet nodig, hij heeft de plaatselijke winkelier al die hem op weinig subtiele wijze liet merken dat er iets raars met het huis en de omgeving aan de hand is.

De rest van de film laat zich raden, maar kort samengevat: dochterlief gaat hard achteruit, er zijn nog meer griezelige gebeurtenissen, het loopt volledig uit de hand, Costner probeert de boel te redden, einde.

Deze film is geregisseerd door Luis Berdejo, die hiermee zijn speelfilmdebuut maakt. Eerder was Berdejo verantwoordelijk voor het script van [REC], een griezelfilm die wél positief wist te verrassen. Wellicht had Berdejo er beter aan gedaan ook zelf het script van The New Daughter te bewerken en de regie aan iemand anders over te laten, dan was dit misschien nog iets geworden.

Nu is het resultaat een film die van A tot Z voorspelbaar is en van cliché’s aan elkaar hangt, die op hun beurt weer aan elkaar zijn geplakt met zelfklevende plotgaten. Er zijn best wat aardige momenten, maar die zijn zo schaars dat ze de film niet kunnen redden.

Geen wonder dat Costner zo’n zorgelijk gezicht trekt in deze film: hij vraagt zich waarschijnlijk af wat er toch met zijn carrière gebeurt is.